• Pinterest
• Facebook
• Twitter

Bacterievuur is een veel voorkomende schimmelziekte die je tomaten kan aantasten en zich door je tuin kan verspreiden naar andere planten in de tomatenfamilie.

De ziekte infecteert eerder verzwakte of zieke planten, dus een belangrijk onderdeel van de preventie is om je tomaten vanaf de eerste dag goed te verzorgen.

Lees verder om te leren hoe je deze veelvoorkomende tomatenziekte kunt herkennen en voorkomen, zodat je de hoofdpijn die het veroorzaakt kunt voorkomen.

De vroege plaag in een notendop

De bacterievuur is een schimmelziekte die het meest bekend staat om zijn infectie van planten in de Solanaceae familie, zoals tomaten en aardappelen, hoewel het ook andere plantenfamilies kan infecteren.

Het leidt vaak tot ontbladering (bladverlies) van tomatenplanten en infecteert eerder verzwakte of kwetsbare tomatenplanten.

Deze ziekteverwekker komt helaas vrij veel voor in Noord-Amerika en verspreidt zich zoals de meeste schimmelinfecties door de productie van sporen.

Het wordt soms verward met de veel agressievere ziekte Phytophthora, dus zorg ervoor dat je de symptomen die je tomatenplant vertoont goed beoordeelt voor een juiste diagnose.

Wat veroorzaakt Phytophthora?

Vroege meeldauw wordt veroorzaakt door twee schimmels, Alternaria tomatophila en Alternaria solani . A. tomatophila heeft meer kans om tomatenplanten te infecteren en A. solani infecteert eerder aardappelen, maar beide kunnen onder ideale omstandigheden tomaten infecteren.

Vroege plaag kan in je tuin geïntroduceerd worden door geïnfecteerde zaden of zaailingen te kopen of te bewaren, of door sporen die door de wind of regen op je planten worden geblazen.

De onderste bladeren worden vaak het eerst aangetast door regen die sporen opspat vanaf het grondoppervlak. De ziekteverwekker komt je planten binnen via kleine wondjes en snijwondjes en heeft meer kans om reeds kwetsbare of ziekelijke planten te infecteren. Er is ook enig bewijs dat de vlooienkever de vroege plaag kan overbrengen op tomaten.

Vroege meeldauw kan theoretisch bij elk weertype voorkomen, maar de kans op verspreiding is groter bij vochtige, natte omstandigheden met temperaturen tussen 59-80℉.

Het kan ook ongeveer een jaar in de grond leven en overwinteren op geïnfecteerde plantenresten die op het veld zijn achtergebleven voordat het zich het volgende seizoen op nieuwe planten verspreidt.

Vroegtijdige ziekteverschijnselen op tomaten herkennen

Vroege bacterievuur tast de bladeren, stengels en vruchten van tomatenplanten aan. Lagere, oudere groei raakt het eerst geïnfecteerd, totdat de ziekte zich langzaam een weg naar boven heeft gebaand en al het gebladerte heeft geïnfecteerd.

Het meest voorkomende symptoom van de vroege plaag bij zowel zaailingen als volwassen tomatenplanten zijn kleine bruine vlekjes die zich ontwikkelen op de onderste bladeren. De vlekjes hebben meestal concentrische ringen binnenin die een schietschijf of bullseye lijken en zijn vaak omgeven door een lichtgroene of gele halo.

Gemiddeld zijn de vlekken en blaren die zich ontwikkelen bij de vroege plaag een kwart tot een halve centimeter in diameter. Naarmate het voortschrijdt, zullen geïnfecteerde delen van de bladeren afsterven, uitdrogen en wegvallen, waardoor kale, bruine stengels of rafelig gebladerte achterblijven.

Geïnfecteerde stengels ontwikkelen kraagrot, waarbij de stengel een paar centimeter boven de grond zacht, bruin en rot wordt. Er kunnen zich donkerbruine ringen rond de stengel vormen en de geïnfecteerde delen kunnen droog en poederachtig worden.

De vruchten van tomatenplanten die geïnfecteerd zijn met de vroege plaag ontwikkelen grote zwarte vlekken die zich meestal dicht bij de stengel bevinden. Net als de bladvlekken kunnen de vruchten verhoogde concentrische richels ontwikkelen in het verzonken gebied. Zowel onrijpe als rijpe vruchten kunnen aangetast worden en kunnen uiteindelijk van de plant vallen.

Hoewel de vroege plaag meestal geassocieerd wordt met oudere planten, kunnen zaailingen ook geïnfecteerd worden en kleinere bruine vlekken en letsels vertonen op de hoofdstengel en de bladeren.

Vroegtijdige bacterievuur onderscheiden van andere ziekten

Bacterievuur wordt vaak verward met verschillende andere ziekten die dezelfde symptomen vertonen van vlekken op de bladeren en laesies op de stengels van tomatenplanten.

Het is belangrijk om een onderscheid te maken tussen de onderstaande ziekten en de vroege meeldauw, zodat je de juiste behandeling en preventieve maatregelen kunt nemen.

1: Bacteriële vlek

Bacteriële vlek wordt vaak verward met de beginstadia van vroege meeldauw, omdat hun vlekken er gelijkaardig kunnen uitzien bij de initiële infectie.

Denk eraan dat de vroege plaag grotere vlekken heeft dan de bacterievlek, die meestal vlekken produceert die slechts 1/16de van een inch in diameter zijn.

Bovendien kan het midden van de vlekken van bacteriële infectie zwart worden en eruit vallen, waardoor het eruit ziet als een kogelgat, en de onderkant van de vlekken kan ook nat of doordrenkt zijn met water.

2: Grijze bladvlekken

De belangrijkste manier om grijze bladvlekken te onderscheiden van vroege meeldauw is door naar het midden van de vlekken te kijken. Grijze bladvlekken vertonen meestal geen concentrische ringen, maar barsten in het midden.

3: Septoria bladvlekken

Septoria bladvlekken hebben meestal een lichtbruin of grijs centrum, zonder concentrische ringen zoals bij de vroege plaag. De vlekken zijn gemiddeld ook kleiner dan die van de vroege plaag.

4: Late ziekte

Hoewel late meeldauw vaak verward wordt met vroege meeldauw, is het een totaal andere en veel ernstigere ziekte.

Late plaag verspreidt zich krachtiger dan vroege plaag, met laesies en vlekken die alle delen van de plant overspoelen, inclusief jonge, verse groei.

Vroege plaagsymptomen beginnen op lagere, oudere bladeren en werken uiteindelijk naar boven, maar in een veel trager tempo dan late plaag, die een volledige, volwassen plant kan infecteren in slechts een paar dagen.

Wat te doen met tomatenplanten die besmet zijn met de bacterievuur?

Vroege meeldauw kan, in tegenstelling tot verschillende andere ziekten waarmee het verward kan worden, behandeld worden met biologische fungiciden als het vroeg genoeg wordt opgemerkt.

Zelfs biologische fungiciden kunnen nadelige effecten hebben op het ecosysteem van je tuin als ze constant worden gebruikt, dus het voorkomen van de ziekte door middel van cultuurmaatregelen is de meest duurzame manier om de bacterievraat uit je tomatengewas te houden.

Voor planten die al geïnfecteerd zijn, begin onmiddellijk met de behandeling met organische fungiciden op basis van koper. Snoei en verbrand zoveel mogelijk van de gevlekte bladeren en breng vervolgens het fungicide aan op al het resterende gezonde blad. Herhaal dit elke week totdat de symptomen niet meer aanwezig zijn.

Voor gevorderde infecties van de bacterievuur, waarbij het grootste deel van de plant laesies, vlekken of vlekken heeft, moet je alle geïnfecteerde tomatenplanten verwijderen en vernietigen om te voorkomen dat de schimmel zich verder verspreidt.

Tips voor het behandelen en voorkomen van een bacterievuurinfectie bij tomaten

Omdat er geen genezing is voor tomaten met beginnende bacterievuur, is preventie essentieel als het gaat om beginnende bacterievuur, omdat het een veel voorkomende ziekte is waar veel tomatentelers het hele groeiseizoen aan moeten denken.

Als je geen goede preventieve maatregelen neemt, is de kans groot dat de bacterievuur ook jouw tomaten infecteert. Dit is wat je moet doen om ervoor te zorgen dat dat niet gebeurt:

1: Creëer een goede luchtstroom tussen de planten door ze op te hangen met lattenwerk

Luchtstroming is essentieel bij het voorkomen van schimmelinfecties zoals de vroege meeldauw, omdat bijna elke schimmel gedijt in een vochtige en/of stilstaande omgeving.

Het opbinden van je tomatenplanten in rijen is de meest effectieve manier om lucht tussen de bladeren te houden. Planten die uitgespreid op de grond mogen liggen, lopen ook meer kans op vroegtijdige bacterievuur door contact met de grond.

Zorg er niet alleen voor dat je je tomatenzaailingen op een rij zet, maar ook dat ze minstens 18 centimeter uit elkaar staan, zodat ze later in het seizoen geen warrige, oerwoudachtige bende worden.

2: Plant variëteiten die enigszins resistent zijn tegen Phytophthora.

Er is geen enkele tomatencultivar die 100% immuun is tegen de bacterievuur, maar er zijn er wel verschillende die zijn veredeld op resistentie tegen stengel- of bladinfecties.

De aankoop van een van deze variëteiten is een uitstekende manier om de weerstand van je tuin te verhogen, maar naast het planten van deze cultivars moeten er nog andere preventieve maatregelen worden genomen.

Dit zijn enkele van de meest voorkomende tomatenrassen die tot op zekere hoogte resistent zijn tegen valse meeldauw: 'Mountain Magic', 'Verona', 'Jasper', 'Early Cascade', 'Big Rainbow' en 'Mountain Supreme'.

3: Hanteer geen natte planten

Vroege bacterievuur wordt gemakkelijk overgebracht via water en je tomatenplanten lopen veel meer kans om geïnfecteerd te raken als ze nat worden behandeld. Dit is een goede regel om in het algemeen te volgen, omdat veel tomatenziekten zich verspreiden via vocht en je onbewust ziekteverwekkers van de ene plant naar de andere kunt verspreiden als je na een regenbui snoeit of trossen zet. Wacht een paar uur tot de planten zijn opgedroogd.door de zon voordat je verdergaat of begint met je taak.

Gebruik indien mogelijk druppelirrigatie of druppelslangen om je planten water te geven, in plaats van sproeiers, om te voorkomen dat het gebladerte nat wordt en onnodig een broedplaats voor ziektes wordt.

4: Koop alleen gecertificeerde zaden en zaailingen

Vroege bacterievuur wordt vaak in tuinen geïntroduceerd door besmette zaden en zaailingen te planten. Op zaadverpakkingen moet altijd een steriel certificaat staan, dat de koper garandeert dat ze afkomstig zijn van een veilige en ziektevrije faciliteit.

Zaailingen moeten voor aankoop zorgvuldig worden geïnspecteerd, inclusief de onderkant van de bladeren, op tekenen van vlekken, vlekken of stengellaesies.

5: Wissel gewassen gedurende drie jaar

Omdat de bacterievuur tot een jaar in de grond kan overleven, moeten tomatenplanten minstens drie jaar lang worden geroteerd. Dit is een goede gewoonte om veel andere gastheerspecifieke bodemziekten te voorkomen,

De meeste ziekteverwekkers overleven niet langer dan drie jaar zonder gastheer. Alle nachtschades moeten op deze manier worden geroteerd, maar vooral aardappelen, die bijzonder gevoelig zijn voor vroege meeldauw.

6: Pas organische fungiciden toe vóór hevige regenval

Als er zware regen wordt voorspeld, moeten organische fungiciden op basis van koper of zwavel preventief worden toegepast op planten om infecties te voorkomen. Probeer zo vroeg mogelijk toe te passen, een week of twee voor de regen, en pas na 10 dagen opnieuw toe.

Omdat biologische fungiciden hard kunnen zijn voor je grond en planten, moet je de toepassing ervan beperken tot alleen die gevallen waarin het risico op infecties met de vroege bacterievuur hoog is.

7: Verwijder en vernietig alle plantenresten aan het einde van het seizoen.

Om vruchtwisseling effectief te laten zijn, moet je plantenresten aan het einde van het seizoen van je veld verwijderen om te voorkomen dat de schimmelziekteverwekker het gebruikt als een thuis voor de winter en zich mogelijk verspreidt in de lente.

Maak alle bedden vrij en plant een dekgewas zoals klaver om de grond te beschermen en grotendeels vrij te houden van ziekteverwekkers tijdens de winter.

Gezonde tomaten zijn minder vaak geïnfecteerd

Vroege bacterievuur aast meestal op tomaten die al ziek, zwak of op een andere manier kwetsbaar zijn. Een goede verzorging van je tomaten van zaad tot oogst is de meest effectieve manier om de vroege bacterievuur op afstand te houden en ook de meeste andere veel voorkomende tomatenziekten te voorkomen.

Zorg ervoor dat je zaailingen afharden, ontwikkel een goed water- en bemestingsschema en bedek je planten al vroeg met mulch,

en houd je planten het hele groeiseizoen in de gaten om ze veerkrachtig en sterk te houden tegen veelvoorkomende schimmelziekten zoals de vroege meeldauw.