Groenblijvende bomen brengen leven in het landschap, zelfs in de koudste maanden. In het groeiseizoen is het gemakkelijk om groenblijvende bomen af te doen als gewoon "groen" in het landschap.

Maar zodra de loofbomen hun bladeren laten vallen, zien ze er kaal en levenloos uit. De groenblijvers blijven, met prachtige kleuren en texturen.

De winter is het moment waarop groenblijvers opvallen, maar de waarheid is dat alle soorten groenblijvende bomen in alle seizoenen een visuele aantrekkingskracht hebben.

Groenblijvers zijn ook een nuttige toevoeging aan het landschap. Ze zijn geweldig om het hele jaar door privacyschermen en windschermen te maken.

Over het algemeen zijn groenblijvende bomen betrouwbaar. Je kunt ze planten voor een functionele functie of gewoon om ze te bewonderen. Hoe dan ook, je kunt rekenen op de consistentie van groenblijvende bomen.

Elke groenblijvende boom heeft zijn eigen unieke eigenschappen. Als het tijd is om een groenblijvende boom te kiezen, is weten wat de voordelen ervan zijn nog maar het begin. Het kiezen van de juiste groenblijvende boom voor je landschap blijkt een ontmoedigende taak te zijn.

Lees verder om meer te leren over verschillende soorten groenblijvende bomen en hoe je ze kunt identificeren.

Groenblijvers voor uw landschap kiezen

Het kiezen tussen soorten groenblijvende bomen is net als het kiezen van elk ander type plant. Het proces berust voornamelijk op twee vragen.

• Wat zijn de groeivoorschriften voor de boom?
• Wat is de rol van de boom in jouw tuin?
• Wat zijn je persoonlijke voorkeuren?

Verschillende soorten groenblijvende bomen lijken op elkaar en vaak hebben ze ook bepaalde groeivoorkeuren gemeen.

Veel groenblijvende bomen hebben bijvoorbeeld veel zonlicht nodig en groeien het best in zure grond.

Veel van deze bomen worden ook volwassen te groot. Zorg er dus voor dat je je groenblijvende boom genoeg ruimte geeft om in de loop der jaren uit te breiden.

Nadat je weet wat de groeivereisten zijn, moet je weten welke rol je groenblijvende boom op je terrein zal spelen.

Plant je een groenblijvende boom voor privacy of voor esthetiek?

Je antwoord op die vraag zal een belangrijke factor zijn in de soort die je uiteindelijk kiest.

Tot slot is je persoonlijke voorkeur altijd belangrijk. Je zult zien dat groenblijvende bomen verschillen in textuur, vorm en kleur.

Soms zul je merken dat de verschillen subtiel zijn, en soms zijn ze juist heel groot. Het is aan jou om te beslissen aan welke functies je de voorkeur geeft.

Hoe herken je groenblijvende bomen?

De meest voor de hand liggende manier om groenblijvende bomen te herkennen is door ze in de winter te bekijken. Het belangrijkste kenmerk van deze planten is dat ze hun gebladerte behouden terwijl andere bomen al hun bladeren verliezen.

Een groenblijvende boom onderscheiden van een bladverliezende boom is relatief eenvoudig. Het onderscheid tussen groenblijvende bomen is de uitdaging.

Het is mogelijk om verschillende groenblijvende bomen zoals dennen, sparren en sparren te identificeren door goed naar hun naalden en kegels te kijken. Witte dennen hebben hun naalden bijvoorbeeld in groepjes van vijf. De naalden van sparren en sparren zitten meestal afzonderlijk vast.

Om onderscheid te kunnen maken tussen soorten, volgt hier een kort overzicht van de eigenschappen die je moet evalueren.

• Totale grootte en vorm
• Kleur en structuur van het blad
• Schorstextuur en -kleur
• Kenmerken van de kegel

Voor het beoordelen van elk van deze planten is een meer getraind oog nodig. Maar voor elke plant op deze lijst zullen we een aantal essentiële identificatierichtlijnen opnemen.

Maar laten we, voordat we individuele soorten gaan profileren, eerst een brede blik werpen op de grotere categorieën groenblijvende bomen.

Soorten groenblijvende bomen

Er zijn veel soorten groenblijvende planten, waaronder zowel bomen als struiken. Onder groenblijvende planten vallen de meeste soorten coniferen, waaronder...

• Pijnbomen
• Sparren
• Ceders
• Firs
• Hemlocks

Maar niet alle naaldbomen zijn groenblijvend. Een veel voorkomende uitzondering is de lariks. Lariksen hebben naalden zoals alle naaldbomen. Maar in tegenstelling tot andere naaldbomen laten lariksen hun naalden in de herfst vallen.

De meeste groenblijvende bomen hebben naalden, maar het zal je verbazen dat er een alternatief is.

Naast de naalddragende naaldbomen zijn er ook veel breedbladige groenblijvers. Breedbladige groenblijvers zien er iets anders uit. Deze bomen hebben een breed en plat bladerdak, zoals een bladverliezende boom.

Het verschil is dat deze brede bladeren aan de boom blijven zitten in plaats van te vallen. Ze zijn meestal ook dikker dan bladverliezende bladeren. Er staan een paar breedbladige groenblijvers op deze lijst. Maar de meeste populaire breedbladige groenblijvers zijn eerder struiken dan bomen.

Hieronder staan enkele voorbeelden van breedbladige groenblijvers.

• Rododendron
• Holly
• Laurier

Een andere manier om groenblijvers te groeperen is op grootte. De soorten die in de natuur groeien, en veel cultivars, worden enorm hoog.

Maar er zijn veel dwergvariëteiten van groenblijvende bomen. Deze hebben vaak interessante groeivormen in meer decoratieve beplantingsplannen.

Er is een grote groep van dwerg sierconiferen die tuinbouwers in de loop der jaren hebben uitgebreid door hybridisatie.

Nu je wat algemene kennis hebt over groenblijvende bomen, is het tijd om de beste soorten te leren kennen.

16 variëteiten groenblijvende bomen

De groenblijvende bomen die hier worden genoemd, behoren tot de beste opties die er zijn. In elk hoofdstuk zie je wat elke plant tot een bijzondere toevoeging aan het landschap maakt. Je leert ook hoe je deze bomen kunt identificeren, planten en verzorgen.

Om je te helpen meer te weten te komen over groenblijvende bomen, is dit artikel ingedeeld op basis van een aantal veelvoorkomende groepen groenblijvende bomen. Binnen elk van die groepen staan twee van de beste soorten.

Dennenbomen

Den is waarschijnlijk de meest herkenbare naam onder de groenblijvende bomen. Mensen gebruiken de term zo vaak dat ze bijna alle groenblijvende bomen dennen noemen.

Maar in plaats van alle groenblijvers te vertegenwoordigen, zijn dennen slechts één groep met hun eigen waardevolle eigenschappen.

Deze bomen zijn over het algemeen grote bomen met lange naalden. Lees verder om meer te leren over een aantal fantastische variëteiten.

Pinus Strobus (Oostelijke witte den)

De oostelijke witte den is een van de meest prominente bomen in het oosten van de Verenigde Staten. Deze bomen groeien snel en in overvloed. In veel regio's zijn ze een van de belangrijkste boomsoorten.

Deze boom begint met een regelmatige vorm. Naarmate de den groeit, verliest hij vaak zijn symmetrische vorm. Op volwassen leeftijd is de vorm wat onregelmatig, vooral de kroon.

De naalden van de Amerikaanse witte den zijn lang, zacht en groen met een lichte blauwe tint. Elk jaar worden de oudste naalden bruin en vallen ze af. Dit is echter maar een minuscuul percentage van het gebladerte. Over het geheel genomen zijn de naalden volledig groen.

Deze pijnboomsoort heeft in de loop der tijd voor verschillende doeleinden gediend. Vroeger vormden de stammen goede masten voor schepen. Ook bevatten de naalden vitamine c. Door deze naalden te koken, maak je een goede natuurlijke thee.

• Winterhardheidszone: 3-8
• Volwassen hoogte: 50-80'
• Volwassen Spreiding: 20-40'
• Zonvereisten: Volle zon tot halfschaduw
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddelde vochtigheid

Identificatie

Grote snelgroeiende boomDunne naalden van 2-4" in sets van vijf3-7" cilindrische kegels, vaak met een lichte kromming

Planten en verzorging

Plant de witte den in zure grond met veel zon. Snoei wanneer hij in de winterrust is, van de late herfst tot het vroege voorjaar.

Het komt vaak voor dat dennenbomen hun onderste takken laten afsterven. Dit is geen teken van een probleem. Als je het uiterlijk van deze dode takken niet mooi vindt, verwijder ze dan naar eigen inzicht.

Je kunt witte den ook als haag snoeien. Hiervoor snoei je het loof aan de buitenkant in de gewenste vorm.

Pinus Rigida (Pijnboom)

Pitch pine is een grote naaldboom met een onregelmatige vorm. De takken kunnen kronkelig en afhangend groeien.

Ondanks het feit dat deze boom groenblijvend is, vertoont hij subtiele kleurveranderingen. Dit gebeurt naarmate de boom volwassen wordt.

Het blad begint geelgroen en wordt dan donkergroen. De schors begint roodbruin en wordt dan bijna zwart.

Deze hars werd vroeger gebruikt als ingrediënt voor assenvet.

Deze boom wordt meestal niet geplant voor zijn sierwaarde, maar is een goede optie voor arme grond.

• Winterhardheidszone: 4-7
• Volwassen hoogte: 40-60'
• Volwassen Spreiding: 30-50'
• Zonvereisten: Volle zon tot halfschaduw
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Vochtig

Identificatie

Knoestige onregelmatige vormStijve naalden van 3-5", soms licht gebogenSymmetrische kegels, 2-3" lang, 1-2" breed, in sets van 3-5

Planten en verzorging

Pitch Pine is een goede optie voor arme gronden. Hij past zich aan aan vochtige zandgronden. Daarom staat hij in bepaalde gebieden vaak in de buurt van kusten.

Deze boom kan ook droge rotsachtige bodems aan. Als bodems te voedselarm blijken te zijn voor andere groenblijvers, is de grove den een goede keuze.

Geef deze plant veel zon. Snoei niet te laat in het seizoen, maar doe dit in het voorjaar zodat de boom de tijd heeft om de wond te laten genezen voordat het gure weer aanbreekt.

Sparren

Sparren hebben vaak een perfecte piramidale vorm. Deze bomen kunnen op grote hoogte groeien. Hun naalden zijn meestal stijf en scherp. Hieronder zie je twee sparren met heel verschillende kleuren en vertakkingsgewoonten.

Picea Pungens (Blauwspar)

Het beste aspect van de blauwspar is zijn opvallende kleur. Dit levendige blauw valt het hele jaar door op omdat het een fel contrast vormt met het groen van andere soorten. In de winter valt het vooral op.

De blauwspar heeft ook een consistente piramidale vorm en behoudt deze kerstboomachtige vorm zijn hele leven lang.

De naalden van de blauwspar zijn stijf en scherp. Ze bedekken het grootste deel van elke stam en zijn vaak pijnlijk om vast te grijpen.

Vanwege zijn kleurrijke gebladerte is de blauwspar een geweldige specimenboom, maar hij kan ook worden aangeplant als onderdeel van een massabeplanting voor privacy of afscherming tegen de wind.

De blauwspar wordt ook wel Colorado spruce genoemd omdat hij oorspronkelijk uit de Rocky Mountains komt.

• Winterhardheidszone: 2-7
• Volwassen hoogte: 30-60'
• Volwassen Spreiding: 10-20'
• Zonvereisten: Volle zon
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddelde vochtigheid

Identificatie

• Bijna perfecte piramidale vorm
• Heldere blauwe kleur
• Scherpe 1" naalden
• Langwerpige 2-4" kegels

Planten en verzorging

Plant de blauwspar op zure grond met volle zon. Deze soort verdraagt strenge winters tot zone 2.

Houd de grond vochtig in de jeugd. Als deze boom volwassen wordt, kan hij drogere grond gaan verdragen.

Er is niet veel snoei nodig omdat de blauwspar een consistente groeiwijze heeft. Snoei in het vroege voorjaar als je de groei wilt controleren.

Picea Abies (fijnspar)

• Winterhardheidszone: 2-7
• Volwassen hoogte: 30-60'
• Volwassen Spreiding: 10-20'
• Zonvereisten: Volle zon
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddelde vochtigheid

De fijnspar komt oorspronkelijk uit Centraal-Europa en is een snelgroeiende conifeer. Deze snelle groei komt vooral voor in de jeugd. Als ze volwassen zijn, kunnen deze bomen ongeveer 75' hoog worden.

De takken van de fijnspar zijn hangend. Ze blijven meer hangen naarmate de boom ouder wordt.

De naalden zijn meestal ongeveer 1" lang. Ze groeien in alle richtingen en bedekken de hele stengel.

De kegels zijn groot en lang. Ze zijn ongeveer 6-8" met een bruine kleur. Ze hangen op dezelfde hangende manier als de takken.

Identificatie

• Grote piramidale boom
• Hangende takken en kegels
• Grote bruine kegels, ongeveer 6" in totaal
• Donkergroene naalden

Planten en verzorging

Fijnsparren zijn een andere goede optie voor een privacyscherm.

Deze boom heeft een ondiep wortelgestel dat het best presteert in vochtige zure grond.

In de schaduw kunnen de takken schaars worden.

Snoei in de late winter. Als je een dicht scherm wilt, kun je overwegen om de centrale leider te knippen. Dit bevordert meer horizontale groei.

Dennen

Het is makkelijk om sparren met sparren te verwarren. Veel soorten hebben dezelfde kerstboomachtige vorm. Maar aan de naalden is het verschil makkelijk te zien. Terwijl sparren scherp zijn, zijn dennen zacht. De dennen die hier worden genoemd zijn allebei geweldige groenblijvende bomen. De ene is een hoofdplant van het noordwesten van de Stille Oceaan. De andere biedt levendig blad.

Pseudotsuga Menziesii (douglasspar)

• Winterhardheidszone: 4-6
• Volwassen hoogte: 40-80'
• Volwassen Spreiding: 12-20'
• Zonvereisten: Volle zon
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddelde tot hoge vochtigheid

De douglasspar is een enorme conifeer die oorspronkelijk uit het noordwesten van de Stille Oceaan komt. Het is een van de meest prominente bomen in de bossen van dit gebied. Hij kan zowel in laaggelegen kustgebieden als op hoger gelegen berghellingen groeien.

Een van de beste manieren om deze boom te herkennen is aan de schutbladeren op de kegels. Deze schutbladeren zijn anders dan die van andere coniferen. Ze hebben een gevorkte puntige vorm zoals een v of een drietand.

De naalden zijn dun en kort. Ze kunnen groen tot blauwgroen van kleur zijn. Soms zien ze er ook glanzend uit.

Deze boom heeft ook een unieke vertakking. De middelste takken zijn stijf en groeien horizontaal naar de grond. De takken eronder hangen naar beneden, de takken erboven reiken meer naar de hemel.

Over het algemeen heeft deze boom een gemiddelde groeisnelheid. De algemene vorm is wat los maar piramidaal.

Identificatie

• Unieke gevorkte schutbladeren op komt
• Gevarieerde vertakking
• Hangende ovaalvormige kegels

Planten en verzorging

De douglasspar geeft de voorkeur aan zure grond, maar kan ook op neutrale bodems groeien. Hij houdt van vol zonlicht.

Deze boom kan gevoelig zijn voor ziektes en insecten als hij niet in ideale omstandigheden geplant wordt.

Door zijn extreme volwassen grootte kan de douglasspar een uitdaging zijn om te kweken in woonomgevingen. Snoei in de late winter om te proberen de hoogte onder controle te houden.

Abies Concolor (Witte zilverspar)

• Winterhardheidszone: 3-7
• Volwassen hoogte: 40-70'
• Volwassen Spreiding: 20-30'
• Zonvereisten: Volle zon tot halfschaduw
• PH voorkeur bodem: Licht zuur tot neutraal
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Medium

De witte zilverspar komt oorspronkelijk uit de berggebieden van het Amerikaanse westen. Hij groeit vaak op rotsachtige bodems en kan daar veel hoger worden dan in residentiële en commerciële beplantingen.

De witspar heeft een consistente kleur die lijkt op de kleur van de blauwspar. Het verschil tussen het gebladerte van deze twee soorten zit hem in het gevoel.

Als je een witte spar vastpakt, zul je merken dat de behoeften zacht en flexibel zijn. De naalden van de blauwspar zijn scherp en pijnlijk.

De witte zilverspar is over het algemeen kegelvormig en heeft vaak een dunne centrale leider die als een torenspits recht omhoog uit het bladerdak steekt.

Identificatie

• Levendig blauwgroen blad
• Zachte naalden
• Kleine tonvormige kegels met gelige kleur

Planten en verzorging

De witspar is een slachtoffer van de wollige adelgide, maar niet in dezelfde mate als de Canadese hemlock.

Plant deze boom op een plek met voldoende drainage en veel zon.

De witspar heeft heel weinig snoei nodig en heeft de neiging om één consistente vorm aan te houden.

Cederbomen

Cederbomen staan misschien het meest bekend om het feit dat ze geweldig hout voor de bouw produceren, maar je zult merken dat ze ook veel andere toepassingen in het landschap hebben. Deze bomen zorgen voor enkele van de beste privacyschermen. Hoewel ze in sommige gebieden overgeplant zijn, is dat niet voor niets. Hun dichte groenblijvende gebladerte blokkeert effectief zowel het zicht als de wind.

Thuja Occidentalis (Oosterse witte ceder)

• Winterhardheidszone: 2-7
• Volwassen hoogte: 40-60'
• Volwassen Spreiding: 10-15'
• Zonvereisten: Volle zon tot halfschaduw
• PH voorkeur bodem: Neutraal tot alkalisch
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddelde vochtigheid

De oostelijke witte ceder, ook bekend als Amerikaanse arborvitae, heeft een groot inheems verspreidingsgebied in het oosten van de Verenigde Staten. Deze plant groeit vaak in het wild en in residentiële en commerciële omgevingen.

Het dichte gebladerte van deze boom maakt hem een topkeuze voor privacyschermen. Dat gebladerte bestaat uit heldergroene, schubachtige naalden. Hij kan ook heel hoog worden, soms meer dan 60'.

De Oosterse witte cedar heeft meestal een enkele stam en een conische vorm. Soms is hij licht piramidaal.

Het hout van deze boom is rotbestendig waardoor het nuttig is in de bouw. Dit gebruik gaat terug tot de inheemse bevolking van Noord-Amerika die deze boom gebruikte om kano's te bouwen.

Identificatie

• Dicht gebladerte in een regelmatige kegelvorm
• Kleine ½" kegels die geel beginnen en dan bruin worden
• Grijsbruine schors met ribbels en lichte afschilfering

Planten en verzorging

Snoei de oosterse witte ceder in het voorjaar of de zomer. Deze boom kan een snoeibeurt verdragen. Over het algemeen geeft deze boom de voorkeur aan neutrale tot alkalische grond en volle zon.

Thuja Plicata (Western Red Cedar)

• Winterhardheidszone: 5-7
• Volwassen hoogte: 50-70'
• Volwassen Spreiding: 15-25'
• Zonvereisten: Volle zon tot halfschaduw
• PH voorkeur bodem: Neutraal
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Vochtig

De Western Red Cedar komt oorspronkelijk uit het noordwesten van de Stille Oceaan en komt veel voor op koele kustlocaties.

Net als de oostelijke witte cedar heeft de Western Red Cedar hout dat fantastisch is voor de bouw. Het is een van de meest gebruikte houtsoorten in timmerwerk.

Omdat hij zo massief is, wordt de Western Red Cedar soms reuzencedar genoemd. Hij kan honderden meters hoog worden, maar behoudt een smalle piramidale vorm.

Net als andere arborvita's kan deze boom bijdragen aan een kwaliteitshaag. Maar velen beschouwen dit als een van de aantrekkelijkste ceders, dus hij is ook geschikt als specimen.

De bladeren zijn donkergroen en glanzend. Ze bestaan uit kleine schubben. In gebieden met extreem zonlicht en hitte kunnen de bladeren soms bruin worden.

Hoewel de Western Red Cedar extreem groot is, leeft hij ook lang. In ideale omstandigheden kan zijn levensduur meer dan 1000 jaar bedragen.

Identificatie

• Extreem hoog met een smalle spreiding
• Kleine puntige bladeren met witte strepen aan de onderkant
• ½" kegels die groen beginnen en bruin worden

Planten en verzorging

De Western Red Cedar geeft de voorkeur aan koelere gebieden met vochtige grond, maar kan zowel gedeeltelijke schaduw als volle zon verdragen. De grond moet een neutrale pH hebben.

Snoei in de late winter. Snoeien in de lente kan schade aan de schors veroorzaken die tot ziektes kan leiden.

Vergeet niet dat dit een grote plant is, dus zorg voor voldoende ruimte. Gebruik snoei om takken uit te dunnen als dat nodig is.

Hemlock Bomen

Het verhaal van hemlockbomen is relatief triest. Momenteel is er een plaag genaamd de wollige adelgid die de hele populatie hemlocks dreigt uit te roeien. Maar dat sluit hen niet uit van onze lijst. Deze bomen zijn niet alleen een essentieel onderdeel van hun ecosystemen, maar ze behoren ook tot de meest aantrekkelijke groenblijvers die er zijn.

Tsuga Canadensis (Canadese hemlock)

• Winterhardheidszone: 3-7
• Volwassen hoogte: 40-70'
• Volwassen Spreiding: 25-35'
• Zonvereisten: Gedeeltelijke schaduw tot volledige schaduw
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Vochtig

Canadese hemlock is een piramidale conifeer die oorspronkelijk uit Noord-Amerika komt. Hij groeit meestal in vochtige bosgebieden, vaak in de buurt van water.

De korte naalden verschijnen op regelmatige afstanden langs elke tak. Ze hebben een diepgroene kleur. Aan de onderkant hebben ze twee witachtige banden.

De witachtige banden zijn niet te verwarren met de wollige adelgide. Deze plaag bedreigt de hele Canadese hemlock soort.

Dit kleine insect hecht zich vast aan de onderkant van Canadese hemlockbladeren en zuigt vervolgens het vocht uit de boom. Terwijl het dit doet, worden de insecten engorges. Samen zorgen ze voor een wollig uiterlijk.

Deze plaag komt helaas vaak voor en Canadese hemlocks sterven momenteel af als gevolg hiervan.

Ondanks dit grote probleem is Canadese hemlock een zeer aantrekkelijke groenblijvende boom. Naast het gebladerte heeft hij een mooie bast. Die bast is schilferig in de jeugd en donker met diepe groeven op volwassen leeftijd.

Identificatie

• Aanwezigheid van wollige adelgid aan de onderkant van het gebladerte
• Donkergroene piramidale vorm die op oudere leeftijd iets overhangend wordt
• Kleine bruine kegels die aan de takken hangen

Planten en verzorging

Canadese hemlock groeit het best op koele, vochtige, zure grond. Plekken in de volle zon zijn niet ideaal, maar de boom kan het toch overleven.Deze boom reageert erg goed op snoei. Als zodanig is hij nuttig als haag.

Snoei niet in de winter, maar in de lente of het begin van de zomer. Dit is net voordat de Canadese hemlock actief begint te groeien, waardoor hij kan herstellen van snoeisnoei.

Tsuga Heterophylla (Westelijke Hemlock)

• Winterhardheidszone: 6-8
• Volwassen hoogte: 70-150'
• Volwassen Spreiding: 20-60'
• Zonvereisten: Gedeeltelijke schaduw tot volledige schaduw
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Vochtig

De westelijke hemlock is de grootste van alle hemlockbomen en reikt tot extreme hoogten, terwijl hij toch een zeer smalle vorm behoudt.

De schors van deze boom groeit in richels en is roodbruin. De takken hebben de neiging om licht te hangen.

De naalden zijn kort, slechts ongeveer ¾" lang. Ze zijn donkergroen en kunnen wat wit aan de onderkant hebben.

Deze plant gedijt goed in de bergen, maar kan ook sommige stedelijke omstandigheden verdragen. Helaas is de wollige adelgid een belangrijke bedreiging, net als bij de Canadese hemlock.

Identificatie

• Extreme hoogte met een smalle vorm
• Roodachtige schors met ribbels
• Aanwezigheid van wollige adelgid aan de onderkant van het gebladerte
• Kleine hangende kegels minder dan 1 ½".

Planten en verzorging

Vermijd zonnige plekken bij het planten van deze boom. Verwacht een enorme volwassen hoogte.

De Western Hemlock geeft de voorkeur aan schaduw, vocht en lage ph.

Snoei in de late winter tot het vroege voorjaar, net voordat de groei begint.

Hulst Bomen

Hoewel hulst vooral in struikvorm voorkomt, groeien ze ook als boom. Ze zijn ook een voorbeeld van breedbladige groenblijvers. Deze bladeren zijn samen met hun rode vruchten een bekend symbool van de wintervakantie in de Verenigde Staten.

Ilex Opaca (Amerikaanse hulst)

• Winterhardheidszone: 5-9
• Volwassen hoogte: 15-30'
• Volwassen Spreiding: 10-20'
• Zonvereisten: Volle zon tot halfschaduw
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Vochtig

Amerikaanse hulst is een breedbladige groenblijvende plant die vaak als struik groeit, maar ook een kleine boom kan worden met een hoogte van ongeveer 30'.

Voor velen staat Amerikaanse hulst symbool voor het kerstseizoen. De bladeren en felrode vruchten zorgen voor feestelijke kerstdecoraties.

De bladeren zijn groen scherp en hebben elk ongeveer negen punten.

Amerikaanse hulst vertakt dicht bij de grond en heeft een cilindrische tot piramidale vorm. Naarmate hij ouder wordt, kan hij wat opener en losser van vorm worden.

Zoals eerder vermeld zijn de vruchten erg aantrekkelijk. Door hun rode kleur vallen ze erg op, vooral als ze in de winter blijven hangen.

Identificatie

• Brede puntige bladeren
• Opvallende rode vruchttrossen

Planten en verzorging

Plant Amerikaanse hulst in vochtige zure grond. Zonlichtvereisten variëren van volle zon tot halfschaduw.

Plant als haag of als funderingsplant. Verwacht vruchten die vogels aantrekken in de winter. Overweeg windbescherming toe te voegen om schade door zware wintervlagen te voorkomen.

Deze plant heeft zowel mannelijke als vrouwelijke versies. Snoei niet te laat in de zomer.

De knoppen van Amerikaanse hulst groeien op oud hout. Door te snoeien voordat deze plant bloeit, loop je dus het risico dat de totale hoeveelheid bloemen en vruchten vermindert.

De beste tijd om te snoeien is wanneer de bloemen in vruchten veranderen. Dit gebeurt vaak in de zomer.

Ilex Aquifolium (Engelse hulst)

• Winterhardheidszone: 7-9
• Volwassen hoogte: 30-50'
• Volwassen Spreiding: 15-25'
• Zonvereisten: Volle zon tot halfschaduw
• PH voorkeur bodem: Zure
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddelde vochtigheid

Engelse hulst is een breedbladige groenblijvende hulst uit Europa en West-Azië, die ook kan groeien in sommige regio's in Noord-Afrika.

Deze boom heeft een dichte vertakking. Met snoeien kan deze broek als struik blijven staan. Vaker groeit hij uit tot een boom van tussen de 30 en 50 voet.

De bladeren zijn donkergroen, hebben een leerachtige textuur en een golvende rand. Die rand heeft ook meerdere scherpe punten.

Hoewel de bloemen in mei bloeien met een sterke geur, vallen ze bijna niet op door hun grootte. De vruchten daarentegen vallen enorm op. Net als de Amerikaanse hulst zijn ze rond en rood.

Identificatie

• Brede puntige bladeren
• Opvallende rode vruchttrossen
• Geurige maar kleine bloemen
• Typisch groter dan Amerikaanse hulst

Planten en verzorging

Bescherm deze boom tegen koude winterwind. Net als Amerikaanse hulst heeft Engelse hulst zure grond en beperkt zonlicht nodig.

Engelse hulst wordt beschouwd als een meer decoratieve versie van Amerikaanse hulst.

Volg dezelfde snoeirichtlijnen als voor Amerikaanse hulst.

Jeneverbes Bomen

Jeneverbes is een andere groep planten die vele vormen kan aannemen. Hieronder vallen ook laaggroeiende bodembedekkers, struiken en bomen. De bladeren van jeneverbessen zijn stekelig en hebben vaak blauwe tinten. De planten hebben ook zowel giftige als eetbare delen. Een voorbeeld van dat laatste is dat de vrucht van sommige jeneverbessen een belangrijk ingrediënt is in jenever.

Juniperus Communis (Gewone jeneverbes)

• Winterhardheidszone: 2-8
• Volwassen hoogte: 10-15
• Volwassen Spreiding: 8-12'
• Zonvereisten: Volle zon
• PH voorkeur bodem: Zuur tot Alkalisch
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddeld tot droog

Hoewel het meestal een laaggroeiende struik is, kan de jeneverbes de vorm van een boom aannemen. Als dat gebeurt, blijft het een kleine boom met een maximale hoogte van ongeveer 15'.

De bladeren hebben de vorm van een priem en voelen scherp aan. Ze groeien vanuit de stengel in een wijde hoek.

De schors is roodbruin en vaak geschubd met schilfers die eraf vallen als de stam uitzet.

De vrucht van deze boom is een kegel, maar lijkt meer op een ronde blauwe bes. De smaak van deze vrucht geeft gin zijn aparte smaak.

Identificatie

• Blauw fruit
• Scherp blauwgroen blad
• Kleine boom met spreidende takken

Planten en verzorging

De jeneverbes is kwetsbaar voor de jeneverbesziekte.

Plant in de volle zon. Het grondbereik voor deze plant kan variëren in ph.

Doe geen zware snoei op deze boom. Te ver terugsnoeien kan ervoor zorgen dat het gebladerte niet teruggroeit. Snoei moet in de lente gebeuren voordat de nieuwe groei begint.

Juniperus Virginiana (Rode Ceder)

• Winterhardheidszone: 2-9
• Volwassen hoogte: 30-65'
• Volwassen Spreiding: 8-25'
• Zonvereisten: Volle zon
• PH voorkeur bodem: Zuur tot licht alkalisch
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Vochtig tot droog

De rode ceder maakt deel uit van de jeneverbesfamilie. Net als andere soorten die de cedernaam delen, heeft deze plant dicht, schubachtig gebladerte.

Het lijkt op oostelijke witte cedar en westelijke rode cedar, maar rode cedar heeft een aantal verschillen.

Het gebladerte van de rode cedar is groenblijvend, maar verandert wel enigszins van kleur in de winter. Het grootste deel van het jaar is het gebladerte groen met een blauwe tint. In de winter kan het meer bruine tinten vertonen.

De algemene vorm is zuilvormig met enkele piramidale neigingen. Red cedar heeft vaak een overvloed aan ronde blauwe vruchten.

Identificatie

• Zuilvorm
• Dicht gebladerte met bruine tinten in de winter
• Opvallende blauwe vruchten

Planten en verzorging

Plant deze boom niet in de buurt van appelbomen om cederappelroest te voorkomen.

De Red Cedar kan zich aanpassen aan een breed scala van grondsoorten, waaronder variatie in ph en vochtigheid.

Snoei in de winter. Snoeien in de lente kan schade aan de schors veroorzaken, wat kan leiden tot schimmelinfecties.

Cipressen

Cipressen maken al eeuwenlang deel uit van de westerse cultuur. Er wordt naar verwezen in de klassieke literatuur. Ze komen ook veel voor in sommige klassieke tuinen. Tegenwoordig zijn deze planten populair over de hele wereld.

Cupressus Sempervirens Subsp. Dupreziana (Italiaanse cipres)

• Winterhardheidszone: 7-10
• Volwassen hoogte: 40-70'
• Volwassen Spreiding: 10-20'
• Zonvereisten: Volle zon
• PH voorkeur bodem: Zuur tot Alkalisch
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Gemiddelde vochtigheid

De Italiaanse ceder komt uit Zuid-Europa en het westen van Azië en gedijt het best in een mediterraan klimaat.

Deze boom staat erom bekend dat hij erg smal is. Hoewel hij tot 70' hoog kan worden, blijft hij meestal minder dan 20' breed.

De bladeren zijn donkergroen en schubachtig. Ze groeien aan rechtopstaande takken die bijdragen aan de algemene vorm. Wanneer de bladeren geplet worden, hebben ze een sterke geur.

De Italiaanse cipres is al eeuwenlang een kenmerk van klassieke Italiaanse tuinen en is vandaag de dag nog steeds populair in de Verenigde Staten, waar het klimaat vergelijkbaar is met het inheemse verspreidingsgebied van de plant.

Identificatie

• Hoge maar zeer smalle vorm
• Rechtopstaande takken
• Afgeronde kegels met een diameter kleiner dan 2"

Planten en verzorging

Italiaanse cipres heeft een aantal problemen op het gebied van ziekten en plagen.

Plant in de volle zon en op goed gedraineerde grond. Houd de grond vochtig tot de boom goed is ingeburgerd. Eenmaal ingeburgerd verdraagt de Italiaanse cipres droogte.

Knip de toppen van de takken in de winter als de plant slapend is. Overweeg om de top te knippen om de hoogte te regelen.

Hesperocyparis Arizonica (Arizona cipres)

• Winterhardheidszone: 7-11
• Volwassen hoogte: 40-50'
• Volwassen Spreiding: 20-30'
• Zonvereisten: Volle zon
• PH voorkeur bodem: Zuur tot licht alkalisch
• Voorkeur voor bodemvochtigheid: Vochtig tot droog

De Arizona cipres groeit in hete klimaten. Door zijn vermogen om te overleven in uitzonderlijk droge grond, wordt hij vaak aangetroffen in de woestijnen van het Amerikaanse zuidwesten.

Deze boom is heel breed aan de basis en loopt dan taps toe tot een scherpe punt aan de top.

Het gebladerte bestaat uit overlappende schubben die platte vertakkingen vormen. De kleur van dit gebladerte is vaak grijsgroen.

De schors is roodbruin en de takken hebben de neiging om dun en kantachtig te zijn.

Identificatie

• Gedijt goed in woestijnklimaten
• Kleine langwerpige gele kegels
• Piramidale vorm met grijsgroen schubvormig blad

Planten en verzorging

Door zijn aanpassingsvermogen is de Arizona cipres gemakkelijk te verzorgen. Hij heeft weinig tot geen last van ziektes. Hij lijkt ook goed bestand tegen bladeren door herten.

Deze boom is een goede optie voor privacy en wordt soms gekweekt op kerstboomkwekerijen.

Snoei in de lente of zomer. Houd de onderste takken breder dan de bovenste takken zodat het zonlicht alle delen van de plant kan bereiken.

Conclusie

Hoewel sommigen klagen dat groenblijvende bomen een gebrek aan variatie hebben, bewijst deze lijst het tegendeel. Hoewel de verschillen tussen soorten subtiel kunnen zijn, heeft elke groenblijvende boom zijn eigen individuele karakter.

Bovenal zijn deze bomen betrouwbaar voor hun kleur en textuur, zelfs in het meest barre winterklimaat.